ดูมาแล้ว A Street Cat Named Bob เรียบง่าย ไม่หวือหวา เรียบง่าย แต่ว่าดีงาม

A STREET CAT NAMED BOB: จากเรื่องจริงที่กลายมาเป็นนิยาย แล้วก็กลายมาเป็นหนัง ที่แม้จะทำออกมาแบบเรียบง่าย ไม่มีอะไรให้หวือหวา กับเรื่องราวของวณิพกติดยา ที่จู่ๆ ก็ได้รับโอกาสจากสถานดูแลของทางการ หาแฟลตให้อยู่ และทำให้เขาได้พบกับ บ็อบ – แมวส้มที่ไม่รู้หลุดมาจากไหน ซึ่งกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขาไปในที่สุด

ที่สำคัญบ็อบ ทำให้ชีวิตของเขากลับมามีความหวัง มีจุดหมาย มีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง โดยเฉพาะการทำให้เขารู้สึกว่ามี ‘ใคร’ ที่ใส่ใจ และอยู่กับเขาจริงๆ จังๆ เป็นครั้งแรก ก่อนที่ตัวเองจะไปเจอใครที่เข้ามาในชีวิตจริงๆ ด้วยซ้ำ ซึ่งก็อีกนั่นแหละ เป็นสิ่งที่ ‘บ็อบ’ นำมาให้เขาเช่นเคย

หนังเล่าเรื่องไปแบบเรียบง่าย ไม่มีอะไรที่หวือหวา อาจจะมีเหตุการณ์ที่ทำให้ตื่นเต้นบ้าง อย่าง เมื่อบ็อบหลุดหายไป แต่ท้ายที่สุดทุกอย่างก็คลี่คลายได้ รวมไปถึงความพยายามที่จะหลุดจากยาเสพติดของตัวเอกของหนัง หากก็ไม่ได้พยายามบีบเค้น หรือบีบคั้นอะไรจนมากมาย ซึ่งแน่นอน ไม่มีเรื่องเหนือความคาดหมาย

แต่เจ้าความเรียบง่าย กระทั่งกับการแสดงของแมวส้มที่มีทั้งบ็อบตัวจริง และบ็อบ สตันท์ ก็ไม่พยายามจะให้แมวทำอะไรที่ผิดธรรมชาติของมัน นี่แหละ ก็ทำให้หนังมาพร้อมกับความจริงใจ ตรงไปตรงมา และจับเข้าที่หัวใจผู้ชมได้สำหรับ เมื่อสามารถทำให้รู้สึกถึงความสัมพันธ์ของคนกับแมวคู่นี้ และความสำคัญที่บ็อบมีกับเขาได้สำเร็จ จนกลายเป็นงานที่สร้างความอบอุ่น อิ่ม และประทับใจได้ไม่ยาก ในแบบที่สามารถบอกได้เลยว่า นี่คือหนังที่ว่าด้วยคนกับแมวที่ดีที่สุดก็ว่าได้ หากมองว่าหนังอย่าง Inside Llewyn Davis ก็ไม่ได้เน้นไปที่ความสัมพันธ์ และความสำคัญของคนกับแมวแบบตรงๆ มากนัก

เพราะนี่คืองานที่พูดถึงตรงนั้นแบบตรงๆ เน้นๆ ชัดเจน ทั้งที่เป็นนามธรรม และรูปธรรม

ควรชมหากชอบ: Inside Llewyn Davis

โดย นพปฎล พลศิลป์

ติดตามอ่านเรื่องราว ข่าวสาร ชมตัวอย่าง ชมคลิป ชม MV อ่านวิจารณ์หนังและเพลง ได้ด้วยการกดไลค์เพจสะเด่าส์ ได้ที่นี่