By Sadaos
THE ADDAMS FAMILY: อีกหนึ่งหนังสือการ์ตูนฮิต ที่ถูกนำมาจับทำเป็นหนังจอใหญ่, จอเล็ก, แอนิเมชัน, เกม, ละครเวที ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง โดยฉบับที่หลายๆ คนคุ้นเคยกันก็คงไม่พ้น The Addams Family และ The Addams Family Values เมื่อปี 1991 และ 1993 ตามลำดับของผู้กำกับแบร์รี ซอนเน็นเฟลด์ ที่เป็นงานแจ้งเกิดให้กับทั้งตัวผู้กำกับ และนักแสดงเด็ก (ในตอนนั้น) คริสตินา ริคชี อีกด้วย
หลังมีความพยายามรีบูทในปี 1998 แต่ล้มเหลว ครอบครัวของโกเมซ, มอร์ติเซีย ก็กลับมาขึ้นจอใหญ่อีกครั้ง ในรูปแบบของแอนิเมชัน ที่เปิดตัวด้วยการอพยพหาบ้านใหม่ของพวกเขาและลูกสาว-เวนส์เดย์ กับลูกชายพักซ์ลีย์ หลังโดนเหล่ามนุษย์คุกคาม เพราะการใช้ชีวิตที่ดูแปลกแยกและน่ารังเกียจสำหรับคนทั่วไป ท้ายที่สุดทั้งสี่กับธิง มือมีชีวิต ก็ได้พบสถานที่เหมาะสมกับการตั้งรกรากถิ่นฐาน โดยเป็นโรงพยาบาลโรคจิตเก่าในนิว เจอร์ซีย์ ที่พ่วงเลิร์ชคนรับใช้มาให้อีกหนึ่งราย
ชีวิตของพวกเขาดำเนินไปอย่างสงบสุข อาจจะมีไม่สนุกอยู่บ้างก็คือ เวนส์เดย์ที่อยากมีสังคมกับคนอื่นๆ บ้างตามประสาเด็กวัยรุ่น และพักซ์ลีย์ที่วุ่นวายอยู่กับการเต้นมาซูร์กา กิจกรรมที่คนในบ้านแอดดัมส์ทุกคนต้องผ่านให้ได้ โดยเขาจะต้องแสดงให้กับคนทั้งตระกูลชม แต่นั่นก็ไม่เลวร้ายเท่ากับการมาถึงของ มาร์โกซ์ นีดเลอร์ พิธีกรรายการขายของทางโทรทัศน์ ที่กำลังสร้างชุมชนในฝันและเสนอขาย หากปัญหาใหญ่ที่เกิดขึ้นก็คือ คฤหาสน์ (หรือโรงพยาบาลโรคจิตเก่า) ของครอบครัวแอดดัมส์ มาทำทิวทัศน์โครงการของเธอเสียหาย มาร์โกซ์เลยหาทางจัดการกับบ้านแอดดัมส์ ที่กำลังจะมีกิจกรรมใหญ่ของลูกชาย ซึ่งกำลังจะกลายเป็นแอดดัมส์ที่ล้มเหลว ส่วนลูกสาวก็ดันไปเข้ากับปาร์เกอร์ – ลูกสาวของมาร์โกซ์ จนหนีออกจากบ้าน และอาจทำให้พักซ์ลีย์ไม่ใช่คนในบ้านนี้เพียงรายเดียวที่เจอสถานการณ์ย่ำแย่ กับพ่อ-แม่และผู้คนในครอบครัวก็ไม่่ต่างกัน
แม้จะเป็นงานแอนิเมชัน ที่ดูเป็นงานสำหรับเด็ก แต่ประเด็นที่ The Addams Family นำเสนอ กลับดูซีเรียส จริงจัง ยิ่งกว่าภาพที่เห็นเยอะ เมื่อจับเอาเรื่องความแตกต่างจากคนทั่วไปมาเล่น โดยมีตัวเปรียบเทียบเป็นครอบครัวที่อยู่กันคนละขั้ว บ้านของโกเมซ-มอร์ติเซีย ที่การแต่งกาย รสนิยม ผิดแผกไปจากคนทั่วๆ ไป และบ้านของมาร์โกซ์ ที่ถูกวางไว้เป็นภาพครอบครัวในฝันของทุกคน
ที่เอาเข้าจริงๆ แล้วปัญหาที่เกิดขึ้น ไม่ใช่เกิดจากความแตกต่าง หากเป็นเพราะความต้องการให้ทุกคน ‘เหมือน’ กัน จนไม่ยอมรับกันต่างหาก ไม่ว่าจะเป็นบ้านของพวกแอดดัมส์ ที่แตกต่างจนทำให้ทิวทัศน์อันน่าจะสวยงามของชุมชนในฝันของฝ่ายหลังมีรอยด่าง, ความล้มเหลวในการเต้นมาซูร์กาของพักซ์ลีย์, ชีวิตที่ต้องมีสีสันเสมอของปาร์เกอร์ ที่หากยอมรับและทำความเข้าใจกัน มันก็จะเห็นอีกภาพหนึ่งขึ้นมาทดแทน เช่น พักซ์ลีย์ ที่แม้จะเอาดีไม่ได้กับการเต้นมาซูร์กา แต่เขาก็มีความสามารถในเรื่องของระเบิดมาทดแทน บ้านที่แปลกแยกของพวกแอดดัมส์ก็คือทิวทัศน์ที่แปลกตาสำหรับชุมชนในฝัน หรือการสลับภาพลักษณ์กันของเวนส์เดย์และปาร์เกอร์ ก็ทำให้ทั้งคู่ได้เห็นอีกด้านหนึ่งของตัวเองไปพร้อมๆ กัน
หนังมาตอกย้ำด้วยแผนสร้างชุมชมในฝันของมาร์โกซ์ ที่ไม่ต่างไปจากการสร้างชุมชนปกติใน ‘สายตา’ ของเธอ ที่พยายามควบคุมผู้คนในสังคมให้ซ้ายหันขวาหัน ราวกับเป็นผู้นำจอมเผด็จการผ่านโซเชียล มีเดีย ก็ยิ่งเห็นชัดว่าไปๆ มาๆ สังคมที่ปกติ ไม่ใช่สังคมที่ทุกคนต้องเหมือนกันไปหมด หากเป็นสังคมที่ต้องมีความต่าง ถ้าไม่ใช่เรื่องภาพลักษณ์ ก็เป็นเรื่องความคิด หรือความสามารถ ที่การทำอะไรไม่ได้เหมือนคนอื่น ไม่ใช่เรื่องย่ำแย่ ตราบเท่าที่ไม่ได้ไปสร้างความเดือดร้อนให้กับใคร และเป็นเรื่องดีด้วยซ้ำหากทำให้เกิดประโยชน์ในสังคม
ที่สำคัญ ความเหมือนที่เกิดขึ้นนั้น ควรเกิดจากมุมมองของแต่ละคน ไม่ใช่มีใครบางคนกำหนดขึ้น
เหมือนว่าหนังเต็มไปด้วยสาระที่หนักอึ้ง แต่จริงๆ แล้วเรื่องราวทั้งหมดล้วนขึ้นจอในแบบเน้นความบันเทิง ในแบบที่ยังคงเสน่ห์ของหนัง The Addams Family อย่างที่คุ้นเคยกันเอาไว้ได้ ไม่ว่าจะเป็นสไตล์แบบกอธิคที่ดูหลอนๆ หากก็ปรับให้มีลูกเล่นเหมาะกับการเป็นแอนิเมชัน อย่าง ตัวเวนส์เดย์ก็ขึ้นจอด้วยการเป็นตัวละครขาว-ดำ อารมณ์ขันจากลักษณะเฉพาะของตัวละครแต่ละราย รวมไปถึงมุขแบบตลกร้ายก็มาเต็ม อาจจะเข้าถึงไม่ง่ายนักแต่ถ้าสัมผัสได้ก็แสบสันต์ไม่น้อย โดยเฉพาะการมองมุมมองจากครอบครัวแอดดัมส์เทียบกับบรรทัดฐานโดยปกติของคนทั่วไป
แล้วที่ลืมไม่ได้ ก็คือเรื่องของการใช้โซเชียล มีเดีย ที่มีทั้งประโยชน์และโทษ ต่อให้อยู่ในมือของเราเองหากเกิดพลาดขึ้นมาชะตาชีวิตก็เปลี่ยนไปทันที ซึ่งทำให้หนังมีความร่วมสมัยไปพร้อมๆ กัน
โดยรวมๆ แล้ว ถือเป็นการกลับมาที่เข้าที่เข้าทางของหนังชุดนี้ ไม่ต่างไปจากการที่ตัวละครในเรื่องน่าจะพบสิ่งที่เรียกว่าบ้านแบบถาวรได้สักที
โดย นพปฎล พลศิลป์ คอลัมน์ ชำแหละแผ่นฟิล์ม นิตยสารเอนเตอร์เทน ฉบับที่ 1292 ปักษ์หลัง พฤศจิกายน 2562
What is your reaction?
