ฟังไปแล้ว – Electric Light อัลบัมใหม่ กับภาพลักษณ์ใหม่ของ James Bay

อัลบัมแรกที่ออกมาเมื่อปี 2015 ของเจมส์ เบย์ Chaos and the Calm นักร้อง-นักแต่งเพลงหนุ่มจากเกาะอังกฤษ ประสบความสำเร็จใช้ได้กับการเป็นงานโฟล์ค-ร็อค ขายเนื้อหา ที่แม้จะไม่ถึงกับสดใหม่อะไรมากมาย แต่ก็ทำออกมาได้ ‘ลงตัว’ มีความเป็นป็อปอยู่ในตัว ถึงจะไม่ใช่ป็อปที่ฟังแล้วคลิกติดหูทันที แต่เพลงในอัลบัมนั้นก็ฟังได้เรื่อยๆ แบบเพลงเพราะ แล้วก็มีสีสันของดนตรีร็อคที่หลากหลายแต้มเติมลงมา อย่าง ดนตรีร็อคสนุกๆ ในแบบที่อาจจะทำให้นึกถึงไบรอัน อดัมส์ (Bryan Adams) ได้ หากก็ฟังร่วมสมัยกับจิ๊กโก๋ยุคนี้มากกว่า

นอกจากจะขึ้นอันดับสูงๆ ในชาร์ตประเภทต่างๆ ของบิลล์บอร์ด Chaos and the Calm ยังไปไกลถึงได้เข้าชิงรางวัลแกรมมี อวอร์ด สาขาอัลบัมร็อคยอดเยี่ยม ขณะที่เพลง “Hold Back the River” ก็ได้เข้าชิงเพลงร็อคยอดเยี่ยม ส่วนเจ้าของอัลบัมก็ได้เข้าชิงรางวัลศิลปินหน้าใหม่ยอดเยี่ยม

ผ่านไปสามปี หนุ่มหล่อผมยาวสลวยใส่หมวกปีกใบเล็กๆ ที่ละม้ายๆ คล้ายกับ Greasy Cafe’ ก็กลับมาแต่ด้วยภาพลักษณ์ใหม่ ไว้ผมสั้นดูภูมิฐาน เป็นระเบียบเรียบร้อยมากขึ้น พร้อมกับงานชุดที่สอง Electric Light ที่เจ้าตัวให้สัมภาษณ์ถึงอัลบัมชุดนี้เอาไว้ว่า “ถ้าให้ผมพูดถึงอัลบัมชุดแรกของตัวเองออกมาเป็นภาพ ก็คงจะเป็นเปลวไฟ ขณะที่อัลบัมชุดใหม่จะเป็นเรื่องของเสียง แล้วก็วิวัฒนาการทางศิลปะสำหรับผม ความรู้สึกชัดๆ ถึงหลอดไฟร้อยวัตต์รวมไปถึงความสว่าง คือสิ่งที่ผมมองเห็น แล้ว แสงไฟฟ้า (Electric Light) ก็แว่บเข้ามาในความคิดผม และผมรู้ว่ามันใช่เลย”

ที่ไม่ใช่แค่ภาพลักษณ์เท่านั้นที่เปลี่ยน ตัวงานเองก็เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมอย่างชัดเจนเช่นกัน เริ่มจากงานดนตรีที่ไม่ใช่ดนตรีอเมริกัน ร็อคล้วนๆ ซึ่งผสมผสานความเป็นป็อปเข้ามาอย่างลงตัวเหมือนใน Chaos and the Calm แม้จะยังมีเพลงคันทรี-ร็อค, โฟล์ค-ร็อค ให้ฟังแต่ก็ไม่ได้โดดเด่นแบบงานชุดก่อน ถึงจะยังคงเซนส์แบบป็อปที่กลมกลืนเข้ากับเพลงเอาไว้ได้ แต่งานส่วนใหญ่ใน Electric Light ก็คืองานโซล, กอสเพล ที่มีความเป็นงานร็อคแบบยุค 70 เจือปนในเนื้องาน มีบรรยากาศแบบดนตรีไซคีดีลิก รวมไปถึงฮาร์ดร็อคให้รู้สึก

ในบางเพลงเบย์ที่แต่งเพลงรวมไปถึงร่วมแต่งเพลงทั้งหมดในอัลบัม และนั่งเก้าอี้โปรดิวเซอร์ควบคู่ไปด้วย ก็จัดการทำยำดนตรีให้ได้ฟังกัน เช่นใน “I Found You” ที่เริ่มด้วยทางของงานกอสเพล, โซล แต่ในช่วงท้ายก็ได้บรรยากาศแบบไซคีดีลิกมารับได้อย่างพอเหมาะพอเจาะ ส่วน “Just for Tonight” ที่เปิดมาเป็นคันทรี-ร็อค ดนตรีและเสียงร้องฟังดูดิบ ก็ขยับปรับเปลี่ยนไปเป็นกอสเพลในช่วงท้ายได้เนียนๆ ขณะที่ “Sugar Drunk High” เพลงร็อคซาวนด์เก๋าๆ ก็มาพร้อมกับลูกเล่นเท่ๆ ในการเรียบเรียง ไม่ว่าจะเป็นการร้องประสานหรือว่าท่อนโซโล แต่ถ้าชอบอารมณ์แบบจิ๊กโก๋รุ่นใหม่ ใน “Pink Lemonade” เบย์ก็ทำเพลงในแบบบริท-ป็อปออกมาได้อย่างน่าสนใจ

แล้วไม่ใช่แค่ดนตรีที่คลี่คลาย, เข้มข้น ไปเป็นแนวทางต่างๆ ได้อย่างละมุนละไม ไม่มีสะดุดให้รู้สึก เสียงร้องของเบย์ก็ทำงานได้เป็นอย่างดีในทุกรูปแบบของดนตรี ไม่ว่าจะเป็นเพลงที่มีดนตรีหนาๆ หรือว่ามีเสียงร้องประสานแบบโซล หรือเพลงในโบสถ์มารับ กับเนื้อร้องมองแบบหลวมๆ ก็น่าจะเป็นเพลงรักหนุ่ม-สาวประมาณนั้น แต่เอาเข้าจริงหลายๆ เพลงก็มองไปได้หลายนัยยะ เช่น “In My Head” ที่เป็นได้ทั้งเพลงที่พูดถึงคนรักหรือพระเจ้า รวมไปถึง “Us” เพลงให้ความหวังกำลังใจมองโลกในแง่ดี ที่ย้ำความชัดเจนในความเป็นงานกอสเพลมากขึ้น และภาษานั้นก็เข้าปากหนุ่มมาดหล่อ หน้าตาดีรายนี้ได้ไม่มีหลุด

ส่งให้ Electric Light เป็นอีกหนึ่งอัลบัมที่มาพร้อมกับความลงตัวในแทบทุกด้านก็ว่า และเป็นงานที่ได้ในเรื่องความสด ซึ่งถือว่าเหนือกว่างานชุดแรก ที่เปิดตัวเจมส์ เบย์ได้อย่างสวยงามมากมาย

โดย นพปฎล พลศิลป์ จากเรื่อง Electric Light อัลบัมใหม่ กับภาพลักษณ์ใหม่ของ James Bay คอลัมน์ ดนตรีมีเหตุ หนังสือพิมพ์ไทยโพสท์​ วันที่ 6 กรกฎาคม 2561

ติดตามอ่านเรื่องราว ข่าวสาร ชมตัวอย่าง ชมคลิป ชม MV อ่านวิจารณ์หนังและเพลง ได้ด้วยการกดไลค์เพจสะเด่าส์ ได้ที่นี่