By Sadaos
(Z)ometh!ng_E/se? EP./ Zweed n’ Roll
[Warner Music]
แม้จะมีผลงานเพียงแค่ 2 ชุด ‘Im 20’ อัลบัมแรกที่ออกมาเมื่อปี 2561 ในฐานะวงอินดี้ และ ‘Resurrection’ ที่ออกกับค่ายอินเตอร์วอร์นเนอร์ มิวสิก เมื่อปี 2565 แต่สวีด แอนด์ โรลล์ก็มีความชัดเจนในตัวเองตั้งแต่เริ่มต้น มีตัวตนชัดเจนทั้งจากภาพลักษณ์ ทั้งจากงานดนตรี ไม่ว่าจะเป็นแนวทาง ซาวนด์ดนตรี เสียงร้อง ตลอดจนเนื้อหาที่นำเสนอออกมา
โดยเฉพาะบรรยากาศของงาน ที่พาอารมณ์ผู้ชมจมดิ่งไปกับเรื่องราว และเสียงดนตรีที่พวกเขานำเสนอ
หลังเสร็จคอนเสิร์ตใหญ่ของตัวเองในวาระครบรอบ 10 ปี ที่ตามด้วยการขึ้นเวทีแสดงในงานเทศกาลดนตรีต่าง ๆ ปีที่ผ่านมา (2566) สวีด แอนด์ โรลล์ก็ทะยอยปล่อยซิงเกิลใหม่ออกมาให้ฟัง พร้อมกับมีข่าวว่าปีนี้ (2567) แฟนเพลงที่จะได้จมอารมณ์ไปกับบทเพลงใหม่ของพวกเขาแน่นอน
ที่น่าสนใจก็คือ ซิงเกิลที่ปล่อยออกมาทั้ง 4 เพลง สวีด แอนด์ โรลล์ มาพร้อมกับอารมณ์ดนตรีใหม่ ๆ ที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างชัดเจน
เริ่มจาก “วางไว้” ที่ทำให้แฟน ๆ ที่ติดตามพวกเขามานาน “ตื่นหู” ได้ไม่ยาก และสามารถเรียกว่าเป็น “เซอร์ไพรส์” ที่ทางวงมอบให้กับแฟน ๆ ได้เช่นกัน กับงานดนตรีสนุก ๆ คึกคัก ซาวนด์ในแบบงานอัลเทอร์เนทีฟฝั่งอังกฤษ หรือบริต-ป็อป ที่ทำให้นึกถึงยุคเรื่องรุ่งฟุ้งเฟื่องของดนตรีอัลเทอร์เนทีฟไทย ในสไตล์ของวงอย่าง ครับ หรือ สี่เต่าเธอ ดนตรีปลุกอารมณ์คนฟังให้กระฉับกระเฉง เสียงร้องของ พัด–สุทธิภัทร สุทธิวาณิช ก็ฟังสดใส ชวนให้คนฟังลุกออกมาโดด หรือปลดปล่อยอารมณ์ของตัวเองไปกับเพลง กับความต้องการในชีวิตที่มี เช่นที่เนื้อหาของเพลงบอกเอาไว้
ซึ่งเป็นการเรียกน้ำย่อย หรือออเดิร์ฟชั้นดี เป็นบทนำที่น่าสนใจ ให้กับงานใหม่ของสวีด แอนด์ โรลล์ ที่จะมีตามมา
หลังสร้างความประหลาดใจไปกับซิงเกิลแรก ใน “อาจเป็นฉัน” ซิงเกิลที่สอง แม้อาจฟังเหมือนเป็นงานในท่วงทีเดิม ๆ ของวง เพลงช้า ฟังนิ่งเรื่อย ที่คนฟังสามารถปล่อยตัวเองไปกับอารมณ์ของดนตรี กับเนื้อหาของเพลง เช่นที่เคยเป็นมา แต่เอาเข้าจริง ๆ แล้ว ซาวนด์ดนตรีของ “อาจเป็นฉัน” ฟังต่าง เมื่อมีความผ่อนคลายกว่างานในอดีตของวง ไม่ได้ฟังหน่วงหนักจนสามารถพาผู้ฟังดิ่งจมไปด้วย แต่เป็นไปในทางของการปล่อยให้ล่องลอยไปกับเสียงดนตรี และเสียงร้อง
ที่หากจะบอกว่า สวีด แอนด์ โรลล์ นำทางดนตรีเดิม ๆ ของตัวเอง มาปลดเปลื้องก็คงพอได้
ถ้าซิงเกิลแรกว่าเป็นเซอร์ไพรส์ ซิงเกิลที่สาม “สองแปด” ก็ต้องให้คำนิยามที่แรงและปังยิ่งกว่านั้น เพราะนอกจากจะเป็นเพลงสนุก ๆ ดนตรีคึกคัก ชวนโดด ชวนโยกได้แล้ว เนื้อหาก็มาเต็มในเรื่องของอารมณ์ขัน ที่เสียดสี หยอกล้อกับเรื่องความหวังของผู้คนที่มีกันอย่างน้อยเดือนละ 2 ครั้ง เสียงร้องของสุทธิภัทร จัดเต็มเรื่องอารมณ์กวน ๆ จนอาจลืมไปเลยว่า ครั้งหนึ่งเคยดิ่งลึกไปกับเสียงร้องของเธอในเพลง อย่าง “ช่วงเวลา” เสียงกีตาร์ก็มีเสน่ห์ไม่แพ้กัน ซึ่งก็รวมไปถึงงานภาคริธึมทั้งเบส และกลอง
ซิงเกิลที่ 4 “หลักฐานของการมีอยู่” เรื่องราวของการจากลา ที่แม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ก็ยังไม่เคยลืมเลือนเมื่อบาดแผลในใจยังไม่หายไปไหน จนกลายเป็น “หลักฐานของการมีอยู่” ที่มีจะเป็นเพลงซึ้ง เพลงเศร้า แต่ท่วงทำนองของเพลงก็ฟังสวย เช่นเดียวกับเสียงร้องของสุทธิภัทร ที่อดคิดไม่ได้ว่า จะเป็นยังไงหากเธอมีโอกาสร้องเพลงป็อปขายเสียงแท้ ๆ เพราะจากที่ได้ยินในเพลงนี้ รวมถึงจาก 3 เพลงก่อนหน้า เธอมีของ และมีศักยภาพมากกว่าที่ได้รับรู้กันมาโดยตลอดแน่ ๆ
ตัดฉับข้ามมาถึงเดือนที่ 2 ของปี 2567 เวลาแห่งการรอคอยก็จบลง เมื่อสวีด แอนด์ โรลล์ ปล่อยงานใหม่ออกมาฟัง เป็นอีพี 6 เพลง ‘(Z)ometh!ng_E/se?’ ที่น่าจะบ่งบอกถึงสิ่งอื่น ๆ ซึ่งอยู่ในตัวของพวกเขา ที่ไม่ใช่สิ่งที่ใคร ๆ คุ้นเคยกันดี โดยสี่ซิงเกิลที่ปล่อยออกมาล้วนอยู่ในงานชุดนี้ แล้วก็เติมอีก 2 เพลง “แอบ” และ “คนสุดท้ายบนโลกใบนี้” เข้ามา
โดยโพรดิวเซอร์ที่อยู่เบื้องหลังของงานชุดนี้ ก็คือ เจษฎา สุขทรามรหรือโอ๋ ซีเปีย คนทำงานดนตรีฝีมือดีอีกคนของวงการเพลงไทย ที่น่าจะเป็นหนึ่งในองค์ประกอบสำคัญที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงกับเนื้องานของสวีด แอนด์ โรลล์ นอกเหนือไปจากความต้องการของทางวง ที่ตามข่าวระบุว่า อยากทดลองทำอะไรใหม่ ๆ ที่ไม่เคยทำ
“แอบ” เป็นงานในแบบบริต-ป็อป ฟังนุ่มนวล เสียงทแวงกีตาร์ฟังสวย ให้ความรู้สึกล่องลอย เนื้อหาก็มาแบบน่ารัก เมื่อพูดถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้นในยามที่แอบรักใคร ที่เทคนิคการใช้เสียงในบางช่วง บางท่อนของสุทธิภัทร ชวนให้นึกถึง โดโลเรส โอเรียร์แดน นักร้องนำของเดอะ แครนเบอร์รี และตอกย้ำความเชื่อก่อนหน้าที่ว่า เธอสามารถร้องเพลงขายเสียงได้ ให้หนักแน่นมากขึ้น
อีพี ‘(Z)ometh!ng_E/se?’ ปิดท้ายด้วย “คนสุดท้ายบนโลกใบนี้” ที่เบียร์—ปธานิน สิทธิ มือกีตาร์ของโซลิจูด อิส บลิส แต่งเนื้อร้องเอาไว้ แล้วก็ส่งมาให้สวีด แอนด์ โรลล์ เพราะรู้สึกว่าน่าจะเหมาะกับเพลงนี้ ที่เป็นงานบัลลาด อะคูสติก ดนตรีสวย เล่นคลอไปกับเสียงร้องถึงอารมณ์ของสุทธิภัทร ที่สัมผัสได้ถึงความปิติ อิ่มใจ ของใครคนหนึ่งที่ผิดหวังกับความรัก อยู่กับหัวใจที่ชอกช้ำ ซ้ำ ๆ ซาก ๆ แล้วจู่ ๆ ก็มีคนที่ก้าวเข้ามาในชีวิตพร้อมกับความเข้าใจ เป็นเหมือนความหวังสุดท้าย เป็นคนสุดท้ายในโลกใบ
การวางตำแหน่งของเพลงนี้ เอาไว้เป็นเพลงสุดท้าย ก็ทำให้ ‘(Z)ometh!ng_E/se?’ ปิดจบลงได้อย่างสมบูรณ์ อิ่มไปกับทุกอารมณ์ที่สวีด แอนด์ โรลล์นำเสนอ ซึ่งเป็นอารมณ์ที่แตกต่าง ผิดแผกไปจากที่คุ้นเคยจากพวกเขา ราวกับเป็นโลกอีกใบ เป็นอีกห้องหนึ่งในความรู้สึกของวง เป็นอีกบรรยากาศ ในแบบที่เป็นสิ่งอื่น ๆ เช่นที่ชื่องานชุดนี้ว่าเอาไว้ เมื่อหนนี้พวกเขาไม่ได้พาคนฟังจมดิ่ง แต่ทำให้ล่องลอย โดยยังคงลายเซ็น และกลิ่นไอความเป็นสวีด แอนด์ โรลล์เอาไว้ได้
และที่ร้ายกาจอย่างที่สุด คือ “ดี”
โดย นพปฎล พลศิลป์ คอลัมน์ วิจารณ์-แนะนำ นิตยสารสีสัน ปีที่ 35 ฉบับที่ 1 กุมภาพันธ์ 2567
ให้กำลังใจและสนับสนุนเราได้ที่บัญชีธนาคารกสิกรไทย หมายเลข 100-2-10283-4 แล้วแจ้งมาที่กล่องข้อความของเพจ sadaos หรือที่อีเมล shopsadaos@gmail.com เพื่อรับของขวัญแทนน้ำใจ
ติดตามอ่านเรื่องราว ข่าวสาร ชมตัวอย่าง ชมคลิป ชม MV อ่านวิจารณ์หนังและเพลง ได้ด้วยการกดไลค์หรือกดติดตามเพจสะเด่าส์ ได้ที่นี่
What is your reaction?
