47 RONIN: จากตำนานที่เล่าขานกันมายาวนานของประเทศญี่ปุ่น และกลายเป็น วิถีปฏิบัติ, วิธีคิด และขนบ ฝังลงลึกเป็นรากเหง้าของชาวญี่ปุ่นสืบต่อมาจนถึงยุคปัจจุบัน กลายมาเป็นภาพยนตร์อเมริกัน ที่จู่ๆ ก็มีคนตะวันตกเข้าไปมีเอี่ยวกับ เรื่องราวที่เป็นต้นกำเนิดความเป็นไปของคนญี่ปุ่นในทุกวันนี้ ซะอย่างนั้น!!!
แต่หนังฝรั่งทำเรื่องนี้ ก็ไม่ได้ลงลึก หรือขับเน้นความสำคัญของการเป็น “ต้นกำเนิด” วิถีแบบญี่ปุ่นสักเท่าไหร่ 47 Ronin กลายมาเป็นหนังล้างแค้นในแบบที่คุ้นเคยกันดีเป็นภาคแข็ง และมีเรื่องโรแมนซ์ ความรักระหว่างชนชั้นมาเป็นภาคนุ่มนวล ขายฉากแอ็คชัน ขายเอ็ฟเฟคท์ที่ทำออกมาสวยตระการตาใช้ได้
เมื่อหนังแบไต๋ออกมาเป็นอย่างนี้ ไม่ต้องไปคิดถึงว่า เรื่องราว เหล่านี้มีที่มา มีความสำคัญมากน้อยขนาดไหน ยังไง คิดถึงแค่ในแง่ของงานขายความบันเทิง 47 Ronin ถือว่าตอบโจทย์ได้ในระดับหนึ่ง เป็นงานแฟนตาซี ฟันดาบ สายตะวันออกที่ดูเพลิน และสนุกใช้ได้ โดยเฉพาะการดีไซน์ที่ออกมาดูดีมากๆ ทั้งภาพมุมกว่าของพระราชวังที่เห็นๆ กันว่าเป็นซีจี ฉากแอ็คชัน ขณะที่การแสดงก็ดูแข็งๆ แบบหนังลิเกฝรั่ง หรือหนังกำลังภายในทั้งหลาย กระทั่งนักแสดงที่เคยเล่นได้ลึก ก็มาแบบแบนๆ กันไปหมดในหนังเรื่องนี้ โดยที่ไม่ต้องถามถึง คีอานู รีฟส์
ที่กระทั่งนักแสดงญี่ปุ่นพูดภาษาอังกฤษว่าแห้งแล้งแล้ว พี่ขี้หนูของเรายังแห้งแล้งไร้อารมณ์ยิ่งกว่า
โดย นพปฎล พลศิลป์