Cloud Nine อัลบัมคลาสสิกของเต่าทองผู้เงียบขรึม จอร์จ แฮร์ริสัน

อัลบัม Cloud Nine ของจอร์จ แฮร์ริสัน ออกวางจำหน่ายครั้งแรกในปี 1987 หลังจากความล้มเหลวยับเยินของอัลบัมชุดก่อนหน้า Gone Trappo ที่นอกจากจะไม่ได้รับการตอบรับจากนักวิจารณ์แล้วความสำเร็จบนชาร์ตเพลงก็ย่ำแย่ไม่แพ้กัน

แฮร์ริสันหลบไปจากวงการเพลงนานถึง 5 ปี ก็กลับมาพร้อมกับอัลบัม Cloud Nine งานที่กลายเป็นการกลับมาอย่างยิ่งใหญ่ของเขา ที่รักษาบาดแผลจาก Gone Troppo จนหายสนิท

และวันนี้ 20 ปี (2008 – 2551) ผ่านไป Cloud Nine ก็ยังฟังดูสดใหม่ มีพลัง เหมือนในวันที่ออกวางจำหน่ายครั้งแรก

เบื้องหน้า
Cloud Nine ประสบความสำเร็จทั้งในแง่ของยอดขาย และคำวิจารณ์ เมื่ออัลบัมขึ้นถึงอันดับ 8 ในสหรัฐอเมริกา มี “Got My Mind Set On You” เป็นเพลงอันดับ 1 ในชาร์ตซิงเกิล ซึ่งนับเป็นครั้งแรกในรอบ 15 ปีของแฮร์ริสันที่ทำได้ ที่น่าตลกก็คือ เพลงนี้คือเพลงเก่าจากยุค 60’s ของรูดี คลาร์ค ที่แฮร์ริสันเคยพยายามจะนำมาทำใหม่ในยุคแรก ๆ ของ The Beatles มาแล้ว แต่ก็ไม่ได้ทำ

สำหรับในแง่ของคำวิจารณ์ Cloud Nine ได้รับการยกย่องว่ายอดเยี่ยม ในระดับที่ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงกับงานสุดคลาสสิกของแฮร์ริสันอย่าง All Things Must Pass มากที่สุด

จากเพลงแรก Cloud 9 ไล่ไปจนถึงเพลงสุดท้ายของอัลบัม นี่คืองานที่เรียกได้ว่าเป็น “ท็อป” ฟอร์ม ของแฮร์ริสัน ทุกเพลงกลมกลืน ลงตัว ที่สำคัญที่สุดมี “เสน่ห์” ชวนฟัง แม้จะมีเพลงซิงเกิลเพียง 3 เพลง แต่เอาเข้าจริง ๆ แล้ว โดยศักยภาพของเพลงในอัลบัมชุดนี้ สามารถมีได้มากกว่านั้นนอกจาก “Got My Mind Set On You” ซิงเกิลแรก, ซิงเกิลที่ 2 “When We Was Fab” และซิงเกิลที่ 3 “This Is Love” แล้ว “That’s What It Takes” หรือ “Just For Today” ก็แข็งแรงมากพอ

ทางดนตรีในอัลบัมชุดนี้ที่มีสาวกเดอะบีเทิลส์เหนียวแน่น เจฟฟ์ ลีนน์ เป็นโปรดิวเซอร์ ดนตรีมีพื้นเป็นฐานจากงานของเดอะบีเทิลส์ แล้วถูกแต่งเติมสีสันให้แตกต่างออกไป ทำให้งานไม่ได้อยู่ในกรอบที่เป็นสี่เต่าทองจัดจ้าน ไม่ติดอยู่ในขอบเขตที่เป็นสไตล์เฉพาะของแฮร์ริสันเอง และยังรักษาลายเซ็นประจำตัวของเจ้าของอัลบัมเอาไว้ได้อย่างเหนียวแน่น ทั้งเสียงกีตาร์ ทั้งทางของเมโลดี ที่ฟังลื่นไหล สวยสดงดงาม

ไม่ว่าจะเป็น “Just For Today” ที่เป็นงานในทางของรอย ออร์ไบสัน ซึ่งเจฟฟ์ ลีนน์ เพิ่งไปโปรดิวซ์ Mystery Girl อัลบัมระดับตำนานของวงการเพลงอีกชุดให้ และแน่นอนที่ต้องมีผสมผสาน นั่นก็คือทางของ ELO หรือ Electric Light Orchestra วงดนตรีของลีนน์เอง แต่ทั้งหมดยังอยู่ในเกมที่ผู้เล่นหลักคือแฮร์ริสัน ไม่ได้หลุดไปเป็นอีแอลโอจัดจ้าย และไม่ได้จบด้วยความสะเปะสะปะ เหมือนกับศิลปินอีกหลาย ๆ รายที่หาจุดลงตัวไม่ได้ระหว่าง “ตัวเอง” และ “สีสัน”

ที่น่าสนใจสำหรับ Cloud Nine ก็คือ ถึงแม้จะมี “Got My Mind Set On You” เป็นเพลงอันดับ 1 แต่เพลงที่ถือว่าเป็นไฮไลต์ ก็คือ ซิงเกิลที่ 2 “When We Was Fab” เพลงที่มีความแข็งแรง เป็นที่น่าจดจำ สำหรับเรื่องราวที่ว่าด้วยการเคยเป็นหนึ่งวงดนตรีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกวงหนึ่ง แต่วันนี้จบลงแล้ว เช่นที่ท่อนหนึ่งของเพลงว่าไว้

“Fab – long time ago when we was fab / Fab – but It’s All Over Now Baby Blue / Fab – long time ago when we was fab / Fab – like this pullover you sent to me”

เจฟฟ์ ลีนน์ แห่งอีแอลโอ นอกจากจะเป็นโปรดิวเซอร์ให้กับงานชุดนี้แล้ว ยังไปทำงานร่วมกับแฮร์ริสัน อีกในวงเฉพาะกิจที่ชื่อ The Traveling Wiburys ที่มี รอย ออไบสัน, ทอม เพ็ตตี้ และบ็อบ ไดแลน เป็นสมาชิกร่วม

แต่ใน Cloud Nine แฮร์ริสันไม่ได้มีแค่ลีนน์คนเดียวเท่านั้น ที่มาร่วมงานกัน…

เบื้องหลัง

คงมีอัลบัมของศิลปินไม่กี่คน ที่จะมีเครดิตคนมาทำงานในห้องอัด อย่างที่จอร์จ แฮร์ริสัน มีใน Cloud Nine ที่นอกจากจะได้เจฟฟ์ ลีนน์ เป็นโปรดิวเซอร์ ยังมี เอริก แคล็ปทัน เล่นกีตาร์, เอลทัน จอห์น-เปียโน, เสริมด้วย แกรี ไรท์ เพื่อนสนิทของแฮร์ริสัน เจ้าของเพลง “The Dreamweaver” เล่นเปียโน, จิม เคลต์เนอร์ มือกลองห้องอัดที่ทำงานให้อดีตบีเทิลส์ อย่างแฮร์ริสัน, แม็กคาร์ตนีย์ และเล็นนอนเป็นประจำ, เรย์ คูเปอร์ มือเพอร์คัสชัน ที่ทำงานให้กับ The Who, Pink Floyd และเอลทัน จอห์น, จิม ฮอร์น เจ้าของเสียงเครื่องเป่าในอัลบัมเดี่ยวหลาย ๆ ชุดของอดีตเดอะบีเทิลส์ และในอัลบัมคลาสสิคของ The Beach Boys -` Pet Sounds รวมถึง อดีต เดอะบีเทิลส์ ริงโก สตาร์ร์

เรียกได้ว่า ถ้าบารมีไม่ถึง ก็คงไม่ได้คนดนตรีระดับนี้มาร่วมงาน ก็เป็นได้

“ผมเป็นเพื่อนกับเอริกมานาน และก็ยังเป็นเช่นนั้นเสมอ” แฮร์ริสัน พูดถึง เอริก เพื่อนสนิทที่ครั้งหนึ่งเคยถึงกับยกแฟนให้มาแล้ว “ผมแค่โทรไปหาเขา เฮ้! นายรู้ไหม เรากำลังทำอัลบัมอยู่ เอริกก็มา และเล่นกีตาร์เยี่ยม ๆ ให้”

และกับ ซี้เก่าเล่าแก่ ริงโก สตาร์ร์ “ถ้าผมเล่นเพลงให้ริงโกฟัง ผมไม่ต้องพูดอะไรมาก ผมแค่เล่นแล้วเขาก็เข้ามาจอยน์ เขาเป็นคนที่มีความรู้สึกเยี่ยมมาก แล้วก็เหมือนผมตรงที่ ผมไม่ค่อยฝึกเล่นกีตาร์มากนักหรอก ผมจะหยิบมาเล่นก็ตอนที่ผมอยากเล่น เขาก็เหมือนกัน ก็แค่หยิบไม้กลองขึ้นมา แล้วก็เล่น ฟังราวกับว่า เขาสามารถคงความเป็นร็อกได้ตลอด 24 ชั่วโมงเลยนะ”

แล้วกับการทำงาน แม้จะเรื้อเวทีไปถึง 5 ปี และออกต่อจากอัลบัมที่ล้มเหลว แต่ที่น่าแปลกก็คือ แฮร์ริสันสนุกกับ Cloud Nine “ผมสบาย ๆ นะ ผมมีความสุขกับการทำงานอัลบัมชุดนี้ การที่ต้องไปพ้น ๆ จากวงการเพลงสักพัก ทำให้ผมมีอารมณ์อยากทำงาน มันสนุกและเราก็ต้องพยายามเก็บแรง และความสนใจเอาไว้” และในกระบวนการทำงาน “ผมคิดว่า ผมไม่ได้ทำอัลบัมก๊อง ๆ แก๊ง ๆ แบบเดียวกับที่คนอื่น ๆ (ในตอนนั้น) ทำกัน ผมทำอัลบัมในแบบเดียวกันกับที่ผมทำเมื่อ 20 ปีก่อน” ซึ่งไม่น่าแปลกใจที่ Cloud Nine จะกลายเป็นความต่าง “เหมือนกับวงร็อกสักวงมาทำเพลงกัน ใช้กีตาร์จริง ๆ, เปียโนจริง ๆ, กลองจริง และคนจริง ๆ และเพลงจริง ๆ”

แฮร์ริสันเหมือนตอกกลับบรรดางานเพลงในยุคเดียวกับ Cloud Nine ซึ่งส่วนใหญ่มักใช้กลองโปรแกรม และซินธิไซเซอร์ในการทำงาน ด้วยกรรมวิธีในแบบคนทำดนตรี ที่ใช้ชีวิต และประสบการณ์กลั่นกรองออกมา ทำให้ Cloud Nine ยังคงมีพลัง ฟังสด คงทน มีตัวตนผ่านกาลเวลามาจนถึงทุกวันนี้

“ประสบการณ์ คือเหตุผลหลักที่ทำให้พวกเรามาอยู่ตรงนี้ เราอยู่ในโลกเพื่อได้มาซึ่งประสบการณ์ และจากประสบการณ์เราก็ได้รับความรู้ ผมคิดแบบนั้นนะ จากนั้นถ้าเรามีความรู้ เราก็จะได้ความเป็นอิสระ คุณก็รู้นี่ เราต้องปลดปล่อยตัวเองให้เป็นอิสระ”

โดย นพปฎล พลศิลป์ จากเรื่อง 20 ปี Cloud Nine อัลบั้มคลาสสิคของเต่าทองผู้เงียบขรึม จอร์จ แฮร์ริสัน คอลัมน์ ดนตรีมีเหตุ นิตยสารไทยโพสต์ วันที่ 17-18 มกราคม 2551

ให้กำลังใจและสนับสนุนเราได้ที่บัญชีธนาคารกสิกรไทย หมายเลข 100-2-10283-4 แล้วแจ้งมาที่กล่องข้อความของเพจ sadaos หรือที่อีเมล shopsadaos@gmail.com เพื่อรับของขวัญแทนน้ำใจ

ติดตามอ่านเรื่องราว ข่าวสาร ชมตัวอย่าง ชมคลิป ชม MV อ่านวิจารณ์หนังและเพลง ได้ด้วยการกดไลค์เพจสะเด่าส์ ได้ที่นี่